Hoi beste jullie!

 

Goed ik ga er niet omheen draaien. Ik ben ZIEK. Ik zit al 10 minuten naar het scherm te staren en weet niet echt wat ik moet typen :P. Maar nu de intro al gemaakt is kan ik eindelijk gaan beginnen. Ja ik weet het, niet de meest vrolijke manier om mee te beginnen, maar wees maar blij dat ik jullie de details bespaar :)\

 

Nou goed.. Het was een beetje een slome week in zendelingenland. We hadden allemaal feestdagen en de straten waren leeg. Ook veel onderzoekers zijn weg, op vakantie en zo. Dus er was niet veel te doen voor ons. We hebben hoe dan ook onze week wel lekker veel op kunnen vullen met dienstbetoon en andere toffe dingen.

 

Onze goeie ouwe Igor houdt van slangen en heeft er een paar thuis. Toen ik dat eerst hoorde vond ik het een beetje raar. Dat zijn nou niet bepaald de meest aaibare huisdieren. Maar nu ik ze gezien heb, vind ik het wel heel erg cool eigenlijk. Hoewel ik ze niet om mijn nek heen hoef te hebben, het zijn namelijk van die wurgslangen, nja ik wil wel levend thuis komen over 2 weken he. Het coole aan slangen is voedertijd. Ze eten graag levende ratten. Klinkt allemaal heel zielig voor die ratjes. Maar goed. Een van die ratten was ontsnapt terwijl Igor hem probeerde te voeren aan de slangen. En Igor kon die rat maar niet vangen. Dat was vervelend want hij hield hem steeds wakker 's nachts. En dat duurde een aantal weken. Dus deze week besloten we actie te ondernemen. Ik en Elder Wolfley kwamen langs om die rat te vangen en hem aan de slangen te voeren. En het was gelukt :) Best makkelijk zelfs als je met een paar kerels bent.

 

Dus we dachten dat het probleem was opgelost nadat die duivelse rat opgegeten was, maar helaas er was nog een 2e. Die was zelfs groter. Dus de volgende dag gingen we weer terug en hebben die ook gevangen :).

 

Het goede deel hiervan is dat Igors oom (die bij hem woont) ons op een positieve manier heeft leren kennen. Want die oom werd ook helemaal gek van die ratten. Nu weet hij dus dat wij zendelingen cool zijn en dat we graag mensen helpen en probleempjes makkelijk kunnen oplossen. Dit zal hopelijk leiden tot interesse in de kerk. Hij ziet ook wel aan Igor dat het evangelie een goede invloed op hem heeft en dat hij er een beter persoon van wordt.

 

En dan is er nog een minder actief lid, Marcin, waar we dienstbetoon voor hebben gedaan. Dat was dus weer op zijn dzialka. Is altijd leuk om te doen. Het heeft een goede invloed op hem en hij wil ook naar de kerk komen. Het is alleen het drukke leven wat hem tegenhoudt. Maar dienstbetoon verzacht mensenharten altijd, dus wie weet realiseert hij op een dag wel dat hij God maar eens op de eerste plek moet zetten in plaats van andere dingen.

 

We zijn echt hard bezig de laatste tijd om inactieven te heractiveren. De kerk heeft al grond gekocht om een kapel op te bouwen. Het enige wat er nog ontbreekt is een aantal actieve leden. Lodz heeft op het moment niet genoeg actieve leden, dus daarom proberen we zoveel mogelijk te heractiveren. Want als iedereen gewoon actief zou zijn, dan zouden we nu al een heuse kapel hebben.

 

Maar natuurlijk gaat het niet alleen maar om de kapel. Het gaat hier om zielen redden. Ik zou liever een paar zielen redden en geen kapel hebben dan een boel mensen heractiveren voor een tijdje zodat die kapel gebouwd kan worden en dat ze dan vlak daarna weer inactief worden. Dat is ook een beetje bez sensu. Ik wou dat ik meer Pools zou praten op mijn blog, dan kunnen mensen een beetje ervaren hoe cool deze taal is. Maar goed dat is nu toch al za późno :P

 

Oh en zondag kwam Adrian Urban vanuit Katowice naar Lodz toe. Was echt tof om hem weer te zien! Op zending heb ik echt zo het gevoel dat ik alles hier maar 1x ga mee maken, dus als ik naar een andere stad verhuis, dan heb ik het gevoel dat ik die mensen noooit meer ga zien. En dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn, maar toch heb ik zo'n gevoel. Daarom is het zo leuk om mensen weer terug te zien! Heb ik even geluk dat Nederland niet ver van Polen vandaan ligt, dan ik mensen lekker vaak terug zien.

 

Maar ik ga het zendeling-zijn wel missen hoor. Hoe zwaar het soms ook is en hoe erg ik soms ook geen zin heb om iets te doen. De ervaringen en de wonderen die je ziet zijn het meer dan waard. Ze zeggen altijd dat het moeilijk is om te vertrekken van huis op het begin, maar het is nog moeilijker om te vertrekken van het zendingsveld. Nu snap ik wat ze er mee bedoelen. En ik ga er niet getreurd om zijn. Ik kijk lekker naar de positieve kant van de situatie. Ik ga lekker mijn familie en vriendjes weer zien. En daar heb ik ook wel zin in. Nog maar 1 mailtje volgende week en dan is het alweer voorbij..

 

Voor alles is een tijd toch? Een tijd om op zending te zijn en een tijd om thuis te zijn en een tijd om te studeren en een tijd om aan je toekomst te werken. Dus we gaan maar mooi lekker door met het leven.

 

HOUDOE