maandag 16 januari 2012

Het was me het weekje wel

Hallo iedereen! Wat leuk dat jullie weer lezen over mijn avonturen hier in Polen. Zet je maar schrap want het was me het weekje weer wel.

Vorige week maandag was een toffe dag. 
Eerst moesten we even naar de dokter voor een prikje. De zuster die het prikje gaf vroeg toen, hé zijn jullie mormonen? Wij natuurlijk trots antwoorden 'ja'. Toen zei ze dat ze weleens met de zendelingen had afgesproken en een paar lessen heeft gehad. Ze heeft het Boek van Mormon thuis en ze zegt dat ze het gelezen heeft met haar man. Wat een toeval he! Ze woont alleen helemaal in Dąbrowa Górnicza en dat is best wel ver van ons vandaan. Dus ze toonde niet veel interesse om weer af te spreken. Maar wie weet ooit op een dag..
We gingen daarna lekker pizza eten met Patryk en Adrian. Het broertje van Patryk, Kewyn (Kevin), was er ook. Het was echt super gezellig en ook een goeie pizzatent. Ze hebben daar grote pizza's zeg! Niet normaal. 45 cm in doorsnede. Nou ga maar je liniaal halen en meten hoe groot dat is. Ik heb er eentje helemaal zelf opgegeten :) kon daarna geen pizza meer zien!
Met een volle buik gingen we daarna maar weer aan de slag met deurtje kloppen. We klopten ergens bij een  appartement aan waar we binnen werden gelaten. Het was een oudere vrouw en ze vertelde dat haar dochter 18 jaar geleden met de zendelingen regelmatig af heeft gesproken en gedoopt is. Ze is nu zelfs in de tempel getrouwd! Ze liet allemaal foto's zien van haar dochter met de zendelingen. Grappig he? Haar andere dochter is nog steeds ongehuwd denk ik want ze woont nog bij haar moeder. Maar we hebben met ze het een en ander besproken over onze kerk en we beloofden ze dat als we nog een keer terug mochten komen dat we ze dan een boek van mormon zouden geven. Nou dat mocht wel :)

Dinsdag hadden we een soort afscheidsfeestje voor Starszy Siebert, hij gaat naar Warszawa. Is wel tof om te zien hoe erg de gemeente betrokken is met de zendelingen, als ze met z'n allen samen komen om afscheid te nemen van een Elder die naar een andere stad gaat. Hij was ook wel een hele goeie zendeling en was daar een tijdje. En zoals het hoort met mormonen was er natuurlijk weer veel eten aanwezig. 1 keer raden wat we te eten kregen.. PIZZA! Haha.. Ik zat nog steeds vol van die dikke grote pizza van maandag, maar goed mijn liefde voor pizza is onvoorwaardelijk en ik heb toch nog lekker wat stukken gegeten.

Woensdag hadden we 2 afspraken gepland staan. De eerste was met een vrouwke die heet Marta. Was niet thuis... Toen gingen we maar naar de volgende mensen. Daar was ik wel een beetje zenuwachtig voor want het waren jehova getuigen.. We hebben niet echt iets voor hen voorbereid want we wisten toch wel hoe het zou gaan. Namelijk dat zei ons de hele tijd bijbelteksten gingen voorlezen en gingen proberen om ons ervan te overtuigen waarom hun geloof de ware is. Goed wij met goede moed naar binnen gestapt en het begon allemaal heel rustig en vredig. We legden het één en ander uit over waar wij in geloven en zo en op dat moment dacht ik nog: misschien wordt dit toch niet zo erg. Maar op een gegeven moment zei die man: Goed, laten we nu naar de schriften gaan. En hij las wat teksten voor uit hun aangepaste bijbel om te bewijzen dat de naam van God Jehova is. En vroeg wat wij daarvan vonden. Ik had geen idee waar het over ging dus ik zat daar maar een beetje niks terug te zeggen. Maar goed, van wat ik wel verstond, hebben ze mij, helaas voor hen niet overtuigd. Op een gegeven moment merkten we al snel dat het geen enkele zin had om ze ook maar iets te leren want zij waren totaal niet open voor onze boodschap. Ze probeerden eerder ons te bekeren. Nou als je elkaar gaat zitten bekeren schiet het niet op he? Dus we besloten maar dat het tijd was om te gaan en boden een Boek van Mormon aan. Jensen zei zelfs: Hé misschien kunnen we schriften ruilen, ons Boek van Mormon voor jullie Jehova-Getuigen-Bijbel. Maar nee dat wilden ze dan weer niet. Wel accepteerden ze een pamflet over de Herstelling en wij kregen een of ander boekje over verschillende geloven ervoor terug. Best interessant. Mormonen staan er niet in.. :(

Donderdag gingen we het appartement verven bij Adrian. Hij is bezig om met zijn moeder uit het huis van zijn vader te trekken en wij als zendelingen helpen natuurlijk maar al te graag een beetje mee. En vanwege mijn lengte had ik het voorrecht om het plafond te witten. Dat schoot echt niet op, kreeg steeds verf in mijn ogen en mijn haar. Toen we klaar waren gingen we snel terug naar ons appartement en ik nam een snelle douche en toen gingen we weer op pad. We werden weer binnengelaten. Maar het was een oud vrouwke die gewoon zin had in aandacht van 2 jonge, knappe kerels. Geef d'r geen ongelijk :). Haha. Maar het was niet echt een les te noemen. Wij praatten alleen en zij zat daar maar een beetje te zitten. Toen we klaar waren met het verhaal over de Herstelling zei ze: Oké, goed! Nu ga ik mijn hond uitlaten.. Nou dat was het dan. Ze toonde niet veel interesse. We hebben toch maar een Boek van Mormon achtergelaten, je weet maar nooit he.
Daarna zijn we op zoek gegaan naar een familie die ooit door de zendelingen is onderwezen 5 jaar geleden. Het adres klopte gelukkig nog steeds. Toen we aanbelden deed de moeder open en verwees ons al gauw naar haar dochter, Kasia, die vaker met de zendelingen had afgesproken. Ze deed het erg goed en was erg ver, maar om de een of andere reden zijn ze het contact verloren. Ze is echt super cool en wilde weer afspreken, we hebben haar nummer gekregen en zo. Helaas is ze momenteel druk bezig met school, examens en zo. Maar over een maandje heeft ze weer tijd zegt ze en dan gaan wij haar weer onderwijzen en dopen! :D Hoop ik dan he.

De volgende dag gingen we weer terug naar Adrian om daar te verven. Op een gegeven moment stond ik in mijn eentje te werken en de rest te kletsen en toe te kijken, want alles was al gedaan. Dat is dus snel gegaan, het hele appartement in 2 dagen geverfd. Daarna hebben we een flinke reis gemaakt naar Dąbrowa Górnicza. Daar woont een man die een Boek van Mormon had besteld via internet. En gaf daarmee dus aan dat hij interesse had in de kerk. Dus wij als zendelingen meteen erop af. We zijn zeker wel een uur onderweg geweest door de sneeuw. Maar eenmaal aangekomen nam de meneer het boek dankbaar in ontvangst en toen konden we weer teruggaan. Hij wilde niet afspreken, hij wilde het boek van Mormon eerst gelezen hebben. Dus wij weer een uur terug gereisd. We hadden nog een beetje tijd over om een inactief lid op te zoeken. Maar hij was niet thuis. En dat was onze dag.

Zaterdag hebben we de hele dag niks anders gedaan dan deurtje kloppen. Mensen hadden ineens geen zin meer in ons of zo, we kregen veel deuren hard in ons gezicht dichtgegooid. We hadden wel een afspraak weten te maken met iemand die we al eerder hadden aangesproken tijdens de feestdagen. Het is een lief, jong gezinnetje met een baby'tje. Die hebben we het liefst :).

Goed, zondag de hele dag in de kerk gezeten, vergaderingen en met mensen kletsen en zo. Was wel gezellig. We hebben echt een toffe jonge groep in de gemeente Katowice. 5 jongens gaan binnenkort waarschijnlijk op zending of zitten er over na te denken. 5!! Dat is echt mega veel voor een gemeente met 30 actieve leden! Die jongens zijn heel close met de zendelingen en vormen samen een sterke groep. Ik denk echt dat dit een van de beste, of waarschijnlijk de beste, gemeente is van heel Polen!

Zending wordt steeds leuker nu ik beter word in de taal. Ik kan mensen steeds meer verstaan en snap steeds beter waar het over gaat als we met iemand op straat of aan de deur praten. Ik kan zelfs al een beetje een gesprek voeren met iemand in het Pools. Aan het begin dacht ik "waarom heb ik niet gewoon een zending waar ik Engels kan praten?" Maar ik merk nu dat dit veel beter is, je hebt hier zo veel aan. Je leert gewoon een compleet nieuwe taal en dat is echt heel leuk zodra je het beheerst. Ik ben dankbaar dat ik hier ben in Polen. Dit is waarschijnlijk een van de zwaarste zendingen ter wereld, maar tegelijkertijd ook de beste zending!

HOUDOE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten