Nog maar 1 weekje

HOOOOOOI!

Nog maar 1 weekje en dan ga ik alweer naar Polen :D en ik heb er zooooo veeel zin in! Hoewel mijn Pools momenteel nog verre van perfect is, kan ik niet wachten om naar Polen te gaan. Mijn leraren hebben me met zoveel enthousiasme over Polen verteld, dat ik niet kan wachten om te vertrekken. Het schijnt daar dus keimooi te zijn. De mensen zijn suuuuuuuuper aardig en er is zooooveel lekker eten. Behalve met Kerst.. Het is een traditie in Oost-Europa om met Kerst vis te eten. Niet zomaar vis, maar een dikke vette smerige karper. Wat ze doen is: je gaat naar de supermarkt en achterin bij de broodafdeling of zo staat een grote bak met smerig bruin water vol met karpers die erin rondzwemmen, dan schep je er een uit en neem je hem mee naar huis. Dan leggen ze die karper in hun badkuip om hem in leven te houden. Ja nu denk je, en hoe zit dat met douchen? Nou precies.. Ze douchen dus terwijl er een karper om hun heen zwemt. Nja ik weet niet zeker wat daar allemaal van waar is, maar ze eten dus wel karper voor Kerst dat nergens naar smaakt. In het Pools heet het szlecz. of zoiets.

Maar goed ik heb wel heeeel erg veel zin om er heen te gaan en al die aardige Polen te ontmoeten met hun eten.

Waarschijnlijk heb ik volgende week geen blog-bericht, want ik vertrek maandag en kom dinsdag aan in Polen. Normaal heb ik mijn P-day op dinsdag en dan typ ik dus van alles dat mama op mijn blog mag zetten. Maar volgende week dinsdag zit ik dus nog in het vliegtuig of ben ik net aangekomen in Polen. Dus als jullie dinsdag ergens in de verte iemand horen brullen, dan ben ik dat.

Het was een interessante week deze week. Beginnend met woensdagochtend.

Elke woensdag in de MTC hebben we dus een dienstbetoon-anderhalfuurtje. Dan moeten we ergens in het gebouw klusjes opknappen. En deze woensdag hadden we een heel leuk klusje. We moesten alle lege kamers checken voor de nieuwe zendelingen die binnenkwamen die middag. Dus we moesten er voor zorgen dat alle spullen, zoals lakens en kussens en zo, aanwezig waren en op de juiste plek lagen. Om dat te kunnen doen kregen we een magische sleutel die op alle deuren in het gebouw past. Nou wij heel braaf alle kamers gecheckt. Maar daarna kwamen we toch in de verleiding om de magische sleutel te misbruiken en in te breken in de kamers van onze mede Oost-Europese zendelingen. En toen gooiden we al hun bureaustoelen omver! Nee we hebben niks gestolen, we zijn eerlijke knullen.

(Als ik we zeg bedoel ik mezelf en mijn companion, elder Hayes, hij moet namelijk 24 uur per dag bij me blijven.)

Maar het was erg grappig want toen iedereen terugkwam in het gebouw en hun kamerdeur openmaakten, zagen ze al hun stoelen omvergegooid en ze snapten maar niet hoe dat kwam!

Daarna gebeurde er iets naars met mij...

Ik liep wat rond te klooien zoals ik normaal doe en ik vond een waterpistooltje. Nou, ik dus iedereen natspuiten, leuk. Maar een dikke elder vond het helemaal niet leuk. Hij rende daarna achter mij aan met een fles water om mij nat te gooien. Groot gelijk. Dus ik rende voor hem weg door de gang (we waren in het slaapkamergebouw, niet in een belangrijk gebouw waar je stil moet zijn of zo). Toen ik de hoek om wilde gaan, stapte ik verkeerd en boog ik mijn teen te ver naar voren waardoor ik zeg maar met mijn volle gewicht op mijn teen stond. Lastig uit te leggen, maar het deed zeer. Nou ik viel op de grond en de dikke elder had genade en gooide me niet nat. Maaaar toen ik opstond voelde mijn teentje wat raar en toen ik keek, schrok ik heel erg van wat ik zag. Ik had namelijk een hele diepe snee in mijn teen van bijna tot op het bot.. Dus ik dacht oh nee dat is niet goed... Ik bedacht me al gauw dat ik naar de dokter moest, dus ik en mijn companion zijn toen naar de Health Clinic gelopen. Ik liep zelf want niemand kan mij tillen natuurlijk. Op dat moment kon ik mijn teen helemaal niet bewegen, dus ik was er van overtuigd dat die gebroken was. Eenmaal in de health clinic aangekomen na een langzame wandeling werd ik naar het ziekenhuis gestuurd om mijn teentje te repareren. Onderweg zat ik me al te bedenken dat als hij gebroken was, ik nog een paar weken langer in de MTC moest blijven totdat hij weer genezen was. In het ziekenhuis hebben we rontgenfoto's gemaakt om te kijken of het niet gebroken was. En wonder boven wonder, het was NIET gebroken! Maar wel stevig gekneusd natuurlijk. Daarna heeft een aardige mevrouw alles mooi dichtgehecht en kon ik zonder krukken weer terug hinken naar de MTC. Er zitten 8 hechtingen in. Dat is best veel voor 1 teen. Dus dan kan je wel bedenken wat een flinke snee dat was. En tot op de dag van vandaag is het nog steeds een mysterie hoe die snee daar nou kwam, want op de plek waar ik viel was niks scherps te vinden. We vermoeden dus dat ik mijn huid helemaal kapot heb gescheurd omdat ik met mijn volle gewicht op 1 teen stond. Ja lekker fris allemaal. Maar ik kan in alle eerlijkheid melden dat alles nu goed met mij gaat. De eerste paar dagen liep ik wat ongemakkelijk maar dat is nu alweer stukke beter. Wat wel vervelend is is dat mijn voet niet nat mag worden, want dan scheuren de hechtingen of zo. Dus douchen is niet meer wat het geweest is. Ik moet nu elke keer met een plastic zak om mijn voet douchen en dan nog loopt er steeds water in, dus ik moet mijn been de hele tijd buiten de douche houden. Wat ook nog een ongemakkelijkheid is, is dat ik niet kan sporten. Straks valt mijn teen er nog af of zo, dat is het niet waard.

Maar nu wat leuks. Vrijdag mocht ik met een groepje andere buitenlandse zendelingen naar Salt Lake! Dat was echt heel vet. En ik was eindelijk voor het eerst weer in de normale wereld i.p.v. in de MTC. (Behalve dan de keer dat ik naar het ziekenhuis ging). We gingen eerst naar Temple Square, en daar konden we in de Salt Lake Temple een endownment session doen. Heeel bijzonder. Daarna werden we wat rondgeleid door 2 zuster zendelingen. Toen we klaar waren op Temple Square gingen we naar Welfare Square. Welfare Square is iets heel goeds wat de kerk heeft. Ze verzamelen daar allemaal gebruikte spullen van mensen, spullen die nog gebruikt kunnen worden en die geven ze dan aan arme mensen. Ook maken ze een hele hoop lang houdbaar eten voor wanneer er een ramp gebeurt. En zodra ergens ter wereld een ramp is, dan komt Welfare Square meteen in actie om de mensen in nood te helpen. Ook gaat er een hoop voedsel naar Afrika en ook veel spullen als schoolspullen, speelgoed, meubels en kleren en zo. Wat onze kerk ook nog doet bij welfare square is kleren inkopen van handelsbedrijven en dan voor heeeeel weinig geld verkopen aan mensen die heel weinig geld hebben. Je hebt daar bijvoorbeeld jassen van 3 dollar of zo. Zo kunnen de arme mensen toch aan hun spullen komen. Welfare square biedt ook veel hulp aan daklozen en zo. Ze geven eten en voedsel aan zwervers, maar in ruil daarvoor moeten ze daar komen werken. Anders krijg je luie zwervers die niks doen en alleen maar profiteren van welfare square. Ze krijgen dus niet betaald, maar ze krijgen eten en kleren en onderdak. Terwijl de daklozen daar vrijwilligerswerk doen, wordt er door W.S. een baan voor ze gezocht, zodat ze zelf hun centjes kunnen verdienen. Goed he? Deze kerk is zo goed.

Maandag was ook een leuke dag, want het was Halloween. Ik ging verkleed als Elder Mills en hij was mij, we ruilden van naambordjes en stropdassen. Ik had ook zijn shirt aan, maar hij paste niet in mijn shirt omdat hij veel dikker is dan ik. Zo ging ook Elder Hayes als Elder Grover en andersom. En dat leidde tot grappige situaties. Elder Mills en Elder Grover gaan naar Slovenie, maar ze gingen in ons klaslokaal zitten bij de zendelingen die naar Polen gaan. Ik en Hayes gingen zitten in het klaslokaal van de Slovenen. Wat nou het leuke was is dat we net die dag een vervanger hadden omdat onze leraar ziek was. Dus zij dacht dat Elder Mills mij was en Elder Grover Elder Hayes was. Wat nog leuker was, is dat Elder Mills een heel klein beetje Pools kan, dingen als: Dzien dobry! Jak się masz? en hij wist niet dat zij een vervangster was. Dus zij begon ze uit te leggen wat het rooster was voor de dag en Elder Mills zei dat ze eigenlijk niet in dat klaslokaal hoorden. Maar de vervangster zei: Neeeee dat geloof ik niet, ik weet dat je daar een Pools naambordje hebt. En toen.. precies op dat moment kwamen ik en Hayes binnen en ik zei: Oh volgens mij zijn we verkeerd hier. Wat een timing! Echt heeel grappig.

Goed dat was em weer. Het was me het weekje weer wel.
Trouwens als je me wilt schrijven, denk eraan dat ik 7 November niet meer in de MTC ben, maar in Polen. DearElders zijn altijd welkom.

Houdoe.