maandag 23 januari 2012

Dag vriendjes en vriendinnetjes! Wat leuk dat jullie er weer zijn om mijn leuke ervaringen te lezen!

Mijn week begon zoals elke week op maandag. Ik was net klaar met mailen en we waren net aangekomen in de kapel van Katowice om stevig te gaan chillen op onze P-day. Maar al gauw kregen we een telefoontje van een lid, Adrian, die hulp nodig had met zijn nieuwe appartement. Hij had hulp nodig met het ophangen van een strip behang. Nou wij zijn altijd gewillig om te helpen, dus we gingen maar gauw naar hem toe. Eenmaal aangekomen moest hij eerst nog uitvogelen hoe het behangplaksel werkte. Ik wilde hem graag helpen, maar de uitleg was in het Pools. En zo goed is mijn Pools nog niet. Dus dat duurde even. We besloten om het maar gewoon uit te proberen. Schoot niet op. En uiteindelijk werd het donker en zagen we niks meer. We konden dus alweer gaan na 1 meter behang opgehangen te hebben. Toen was P-day alweer voorbij. Haha heb mijn halve p-day voor een meter behang opgeofferd. Maar ik klaag niet. Het is wel een hele mooie meter behang!

De volgende dag gingen we maar weer terug naar Adrian om hem verder te helpen. Eenmaal aangekomen waren daar 2 andere leden. Prezydent Krzykawski en Marta waren daar aan het chillen. Toen hadden we geen zin meer om te werken en gingen we met z'n allen ergens lekker een hapje eten. Daar zegt Geert geen nee tegen :). Was heel gezellig. Ook goed voor mijn Pools natuurlijk. Op een gegeven moment kwam Patryk ook, hij was alleen een beetje sneu want zijn oma was die dag overleden. Maar hij had het wel even nodig om samen met ons te chillen. Ook voor hem was het erg gezellig.

Woensdag gingen we weer terug naar Adrian, want de vorige 2 dagen was er niks gebeurd. Maar eerst besloten we maar wat te contacten (mensen aanspreken op straat) om wat Boeken van Mormon weg te geven.We hadden namelijk nog niks bereikt die week. In het begin is het altijd een beetje onwennig om mensen aan te spreken, maar na de eerste paar keer kwam ik er wel lekker in en begon ik steeds enthousiaster te worden. Ik merk dat hoe enthousiaster ik doe, hoe meer succes ik krijg. Het is een blijde boodschap die we delen en dat moet je ook uitstralen vind ik. En ook al zijn mensen niet geinteresseerd, dan vrolijk je ze toch een beetje op. Niet iedereen natuurlijk, sommige mensen zijn gewoon moeilijk en eeuwige zuurpruimen, maar door die mensen laat ik me niet demotiveren. Ook spraken we een stevig aangeschoten meneer aan, die wel erg vrolijk was. Volgens mij ging hij z'n vrouw in elkaar slaan, want hij praatte de hele tijd over vrouwen en vechten. Je komt echt de meest vreemde mensen tegen als zendeling. Dat maakt het zo leuk, haha.

Donderdag kwam president Nielson (onze zendingspresident) langs voor interviews. Hij is echt een held. Het leuke is dat hij op zending is geweest in Nederland! Dus we praten zo nu en dan een beetje nederlands met elkaar, dat is wel leuk. Hij heeft me echt opgevrolijkt die dag. Na het interview was ik veel vrolijker en gemotiveerder. Daarna gingen we naar het stadhuis om Jensen's verblijfsvergunning op te halen. Eindelijk is alles geregeld! Het kostte zoveel moeite! Maar eindelijk is hij legaal hier. En hij is hier al 8 maanden, bijna 9 zelfs!

Vrijdag gingen we weer naar Adrian. Al dat behang hangt nu. Daarna hebben we 3 potentiële onderzoekers bezocht, 1tje een specifieke afspraak mee gemaakt. De laatste tijd hadden we veel mensen die zeiden dat we wel terug mochten komen, maar daar hadden we niet echt een tijd en datum mee afgesproken, dus we moeten steeds gokken wanneer ze thuis zijn. Dat is niet zo handing, want ze zijn echt gewoon nooit thuis. Ik ben er ook achter gekomen waarom dat zo is. In Polen zijn er niet zo veel banen beschikbaar (vandaar dat er zoveel in andere landen zitten voor werk), dus mensen moeten maar blij zijn met wat ze hebben. En ze werken vaak op hele random tijden omdat ze geen keuze hebben. Vandaar dat ze nooit thuis zijn dus. Maar nu zijn we specifieker met afspraken maken en dat werkt goed. Voor deze week hebben we 5 afspraken staan! Waarvan 2 vanavond. Dat wordt leuk. Die dag zijn we ook nog eventjes wezen deurtje kloppen. Eerste was al gelijk lachen. Was een vent van ongeveer 30 jaar. Hij vond dat Jensen heel slecht Pools sprak en moest dus engels van hem praten. Zelf vond hij dat hij heel goed Engels kon spreken want hij heeft 7 jaar in London gewoond. Maar dat was niet aan hem te horen. Hij zei dat hij dacht dat we zijn vriendin waren, omdat ze rond die tijd langs zou komen, daarom liet hij ons binnen in de flat. Hij zei ook dat hij atheïst was, maar wel in God geloofde. Dan ben je geen atheïst vriend. Op een gegeven moment kwam die vriendin eraan en ik dacht dat hij nu vast naar binnen zou gaan. Maar nee hij bleef gewoon verder praten met ons en zijn vriendin moest maar binnen wachten. Hij heeft zeker wel een half uur met ons staan praten en toen was onze avond alweer bijna voorbij. Dikke tijd verspilling, maar was wel grappig.

Zaterdag gingen we maar weer terug naar die flat om op andere deurtjes te kloppen. De hele dag niks anders gedaan. We spraken alleen maar chagerijnige, oude mensen aan die te oud zijn om te veranderen volgens henzelf. Oude mensen hier zijn lastig, die willen helemaal niks. Maar de jonge, coole mensen die we vonden wilden ook niks weten. Frustrerend! Dit soort dagen duren het langst. Aan het eind van de dag hebben we 2 vrouwkes bezocht die we eerder hadden gevonden en die wel geïnteresseerd waren. Ze lieten ons wel binnen, dat maakte mijn dag weer goed. Het is een oudere vrouw met 2 dochters, 1 is een mormoon! En de andere is katholiek en woont nog bij haar moeder. Maar beide zijn ze heel open en aardig. 

Zondag had ik een carrot-cake gebakken, want mijn moeder was jarig! Hoera! Maar ik kon em niet aan haar geven, want ze zit in Nederland. Dus ik gaf em maar aan Starszy Kłosowiak. Hij was toevallig ook jarig die dag. Hij was er erg blij mee en vond em erg lekker, dus ik was ook blij.

Nou zoals je ziet was het niet een erg productieve week, omdat we de helft van de tijd bij Adrian hebben doorgebracht. Maar dat is niet zo heel erg, het is dienstbetoon voor iemand die het nodig heeft, en dat vind ik ook productief. Bovendien is Adrian heel cool en ben ik blij dat we een goeie band met hem ontwikkelen. 

Nou ik doet em d'r uit. HOEDOE




Geen opmerkingen:

Een reactie posten